ගෙඹි කුමාරයා

ඔහෙලට කියන්න ආයිබෝං, මේ පහුගිය දොහක, මයෙ ආහාර ගබඩාව හිස් වේගන එන හින්දා මම පොඩි චෙරි-බෙරි ෂොපින් පාරක දාන්න කියලා, අර වෙල ඉස්මත්තෙ තියෙන ලඳු කැලෑවට රිංගුව නෙව. වෙනදා මෙව්ව තියෙන සාවියෙ පලදාව අඩුනිසා , නොදැනුවත්වම මාත් ගිහින්, ගිහින් නතර උනේ රූස්ස හිමේ. ඒ හරියෙ ඝණ මූකලාන, මෙලෝ සතෙක් යන්ට කැමති නෑ, ඔය මන්තර කාරියොත් ඉන්නවයි කියන්නෙ.





මාත් ඉතිං මේ බව නොදැන යනවා, උඩ බල,බල චෙරි හොය, හොය. ඔහොම යන කොට මට ඇහෙනවා, හඬක් " ෂ්, ෂ්, බෂ්ෂො" කියලා. බැලින්නං අර දෙළුං නෝනෙගෙ නෙළුං පොකුණ තියෙන්නෙ ආන්න ඒවගේ පොකුණක් ගාව ඉඳලා කව්ද හාදයෙක් මට කතා කරනවා. ඔය රූස්ස කැලෑවල තියෙන පොකුණු තියනවනේද? එව්වා මහ මායාකාර තැන් නෙව. මං ඒත් බැලුවා දිය මකරෙක් වත්ද කියලා, ම්හු... ගිනි පිඹින පාටක් නැති නිසා ලඟට කිට්‍ටු කලා.

අඟුරු කෑල්ල වගේ,හොඳ කඩවසම් පෙනුම තියෙන හාදයා, පොකුණ ගාව ඇනබාගෙන බොහොම දුක්මුසු විදිහට බලාගෙන ඉන්නව.

"මේ මටද කතා කලේ? මාව දන්නවද?"

"මොකද මං නොදන්නෙ, මේ අපේ නැන්දගෙ දොරකොඩ බස,බස ගාපු බකුසු උන්නැහේ නේද?"

" නෑ,නෑ මං ඒ බස්සා නෙවෙයි. ඒත් එයා අපේ කෙනක් නං තමා. ඔයා කව්ද?"

"මං ගෙඹි කුමාරයා. අර කුමාරිකාවගෙ බෝලෙ හොයලා දුන්නාම උම්මා දුන්නෙ. අන්න එයා"

"හැබෑටම? ඔය දුන්න උම්මා, සමනල උම්මද? අයිස්ක්‍රීම් උම්මාද?"

" මතක් කරන්න එපා. ඔය උම්මා තමයි මාව නැතිකලේ"

"ඇයි මොකද උනේ. කතාවෙ තියෙන්නෙ, ඉක්බිති සියල්ලෝම සාමයෙන් සතුටි ජීවත් වුනා කියලනෙ"

" ඔය කතන්දරකාරයො ඔහොම්මමයි. උන්දලා ඉතිං ඊට පස්සෙ වෙච්චි දේ කවදාවත් කියන්නෙ නෑ"

" හැබෑටම ඊට පස්සෙ මොකද වුනේ?"

"ඔහෙට කියන්න බෂ්ෂො, මං නිකම්ම නිකං හැල ගෙම්බා කාලෙ කොච්චර සං‍තෝසෙන්ද හිටියෙ? ඔහේ කැමති වෙලාවක් , නෙළුම් කොලයක් උඩට වෙලා ෂපාන් එකේ බුදිය ගත්තා. අනික් ගෙම්බොත් එක්ක සිංදු කිව්වා. බඩගිනි වුනාම බත් කූරෙක් දෙන්නෙක් ඩයට් එකට ගත්තා. හිතුනු වෙලාවක නෑවා. "



          



"ඇයි රජමාලිගාවෙ කුමාරයෙක් උනාම , රජසැපලු නෙ? ඕකනෙ කියන්නෙ ගෙම්බව කොට්ටෙ තියන්නෙ බෑ කියලා?"

" අනේ බොල බෂ්ෂො, ‍තෝ දන්න ඉටිගෙඩිය. මට වුනේ මං අනුන්ගෙ රජ ගෙදරක බින්න බැහැපු එකේ වැ‍රැද්ද නෙව. රජ කුමාරි, රාජ්‍ය කටයුතුවලට එහේ මෙහේ ගියා. මං තමයි රජ ගෙදර, රථාචාර්ය්‍යා, සූපවේදියා එතකොට ප්‍රධාන බට්ලර්තුමා. ඒ ඔක්කොම සුමේ කරලත්, පොඩ්ඩ බැරිවෙනකොට එනව නේද පොල්ගෙඩි අකුරෙන් SMS", "YOU DON'T LOVE ME ANYMORE" කියලා, කැපිටල් අකුරෙන්ම. 

" ඒක නං හරියි කියලා කියන්න බෑ තමයි. ඉතිං හැබෑටම, ඔහේට සැපක් කියලා දෙයක් ලැබුනෙම නැහ්ද , මං අහන්නෙ?"

" මොකෝ නැතුව? මුලින්, මුලින් නං රජසැප. ඒත් පහු, පහු වෙනකොට එව්වා අඩුවෙලා ගිහිල්ලා, ඔය ඉඳහිට, අවාරෙට කජු වැටෙන්නැහෙ උම්මා එකක්, දෙකක් ලැබුනා නං තමා. පස්සෙ මගෙ නිදහස නැත්තටම නැතිවුනා. මං යන එන තැන්, කතා කරන අය ගැන හොයන්න ගත්තා. බෂ්ෂො උඹ අහල තියනවද, රජ බොජුන් දීලා ,රන් කුඩුවෙ තිබ්බත් ගෙම්බව සං‍තෝසෙන් තියන්න බෑ කියන කතාව?"

" මං නං අහල තියෙන්නෙ ගිරව කියලයි. දැං කාලෙ බේතකටවත් ගිරවෙක් හොයාගන්න නෑ නොවැ. ඒ තියා මූදු මංකොල්ල කාරෙයොන්ගෙ කරේ ඉන්න ගිරව් හිටන් කොල්ලකනවා කියන්නෙ?ඒක නෙමයි, මොකද ඔහේ, මේ හැල ගෙම්බා වහේ බකන්නිලාගෙන මේ පොකුණ ගාව කරන්නෙ?"

"මං මේ මන්තර කාරියෙක් එනතුරු බලාගෙන ඉන්නවා. මන්තර කාරියෙක් නැහ්නං, බටකොළ ආච්චි කෙනක් වුනත් කාරි නෑ, ආයිත් ගෙම්බෙක් වෙන්න තියනව නං.





ආදර්ශය: තමන්ට ඇතිදේ වල අගය දැනෙන්නේ, ඒවා තව දුරටත් නැතිවූ විටය