දොර නාරින් අමල්බිසෝ

ඔන්න මුළු නොවැම්බරේම යසට ඉඳලා, අපේ කාල-ගුනේ  වැඩ පටන් අරගෙන. ඔය කස්ටිය කියන්නෙ හිම වැස්ස, මල් තුහින කියලා එහෙම.ඇත්ත, මෙව්වා හරිම සුන්දරයි ගෙදර  ජනේලෙ ගාවට වෙලා , උණු කෝපි එකක් බොන ගමන් බලාගෙන ඉන්න. ඒත්  එලියට යන්න උනොත් , ඒක එච්චරම සුන්දර අත්දැකීමක් වෙන්නෙ නෑ.ඒත් හිම වැස්සකට අහුවෙලා, ගෙදර ඇවිල්ලා ත‍ටු ගසා-බසා දාලා  ඇඟ රත්වෙන්න දෙකක් නමා ගත්ත නං, ආන්න පිංවතුනි සැප.

ඒත් නත්තල් පප්පගෙ සාවියෙ ජීවත් වෙනවා නම්,  සීත කාලෙ කියන එක ජීවිතේ කොටසක් විදිහට හිතන්න වෙනවා. මේ ඍතු හතර ජීවන චක්‍රයක්. කෘමීන් පාලනය, වැටිච්ච කොලරොඩු දිරාපත් කිරීම වැනි වැඩ කොටස  කරන්නෙ සීත කාලෙ.



අර දුක-සැප නිති පෙරලේ කියල කියනව නේද? ඒ කියන්නෙ දුක නැහ්නම් පෙරලෙන්න සැපක් නෑ , කියන එක නෙව?



 හෑ, තේරුණේ නෑ කිව්වා?  හොඳයි මෙහෙම හිතමුකො. සැප-දුක කියන්නෙ  රෝදයක් කියලා උඩ බාගෙ සැප. යටබාගෙ දුක. දැන් ඔය එක බාගයක් නැතිවුනොත් මොකද වෙන්නෙ? රෝද බාගෙකට  පෙරෙලෙන්න බෑ නෙව?

අවුල් වෙච්ච බස්සෙක්

මට කාළයක් තිබ්බ ප්‍රශ්ණයක් තමා . මොකටද  මේ කස්ටිය , ඔය හිමාලය වගේ කඳු නගින්න යන්නෙ කියලා.සමහරු නං ඕකට හේතුව වශයෙන් "ඇඩ්වෙන්චර්" කියලා බර වචනයක් කිව්වා. ඇහුවාම කිව්වෙ "අනතුරුදායක කමට" තියෙන්නෙ කැමැත්තට කියල. මට නං ඒක විස්වාස නෑ. ඔච්චරම අනතුරුවලට  ආස නං ,ඔය අධිවේගෙ මැද්දෙ හිටගෙන හිටපල්ලකො,පටස් ගාලා ප්‍රතිඵල ලැබෙයි.මට දැන් හිතෙන්නෙ, ඒ කස්ටිය යන්නෙ දුක හොයාගෙන කියල. ඇයි, උන්දලා දන්නවා ඊළඟට සැප කනේ කියලා. ඔන්න ඕකයි පිංවතුනි, දුක පිලිබඳ බකුසු තියරිය. ඇයි, අවුල් වගේද? ගණන් ගන්න එපා , සුද්දො අපිට "අවුල්" කියන්නෙ නිකන්යෑ?



පොතේ හැටියට, අපි විසි වෙනිද ඉඳන් නිවාඩු. ඔය කාලගුන සැන්තෑසිය දන්න නිසා මමත් හරි-බරි ගැහිලා උන්නෙ එහෙමයි.කොහොමින්, කොහොමින් හරි  අපේ බොසා මයෙ තවත් දවස් දෙකකට කෙලියා. මොනව කරන්නද? ඒ වැඩිපුර දවස් දෙකේ සල්ලි වලින්  මම, මටම නත්තල් තෑගි දෙනවා කියලා හිත හදාගෙන ඇදලා දැම්මා ඒකත්.



මෙන්න ගත්ත එක තෑග්ගක්. වැඩිය නෑ, ගෙඩි සුපියල් පනස් හතයි.



දැන් ඔහෙලා  හිතනවා ඇති , මූට නං බාගෙට පිස්සු කියලා. ඒකෙත් ඇත්තක් නැත්තෙමත් නෑ. ඒත්, බස්ස සහ දොර අගුල්වලට  බොහොම පරණ අතීතයක් තියනවා.



බොහොම කාලෙකට ඉස්සර බස්සා පන්නිපිටිය පැත්තෙ තියන මාධ්‍ය ආයතනයක වැඩ කරන කාලෙ  ඒ කිට්‍ටුව  පදිංචි වෙලා හිටියා. ගෙවල් අයිතිකාරය හිටියෙ ඒ කිට්‍ටුව.

දුක හිතෙන මූණක්

" මම මේ ගේ , හොඳ කෙනෙක් ලැබුනෙ නැති නිසා වහලයි තිබුනෙ. ඔහේ හොඳ කෙනෙක් වගේ පේනවා" එහෙම කිව්වෙ ගෙවල් අයිතිකාරයා. බස්සගෙ අහිංසක මූණ දැක්කාම උන්දැට එහෙම හිතෙන්න ඇති.



වහල දාලා තිබ්බ ගේ , සම්පූර්ණයෙන් බස්සට කුලියට දුන්නෙ බොහොම සාධාරණ ගාණකට. විසාල ගේ, බස්සා විතරක් එක කාමරයක. කෑම කඩෙන්. දවසෙන් වැඩිවෙලාවක් රස්සාවට ගෙවිලා, නිදාගන්න විතරක් ගෙදර ආපු නිසා ප්‍රශ්නයක් වුනේ නෑ. නැත්නම් හරියට හොල්මන් බංගලාවක ඉන්නව වගේ තමා.

එක්තරා ඉරණම්කාර හෙනහුරාදා උදෑසනක, සුපුරුදු පරිදි නාගත්ත බස්තියං, තුවාය පිටින් , හෝදපු ඇඳුම් වනන්න එලියට ගියා. ආව හුලඟක්, වැහුනෙ නැතෑ දොර පටස් ගාලා. මෙන්න මේ චිත්‍රය හිතේ මවා ගන්නකො.



ඔහෙලා දන්නවා නෙව, අර ලාබ  කොළඹ පේව්මන්ට් තුවා. ආන්න ඒ වගේ තුවා කොටයක් ඇඳගත්ත ,තෙත රෙද්දක් අතින්ගත්  අඩ නිරුවත් බස්සෙක්, බාගෙට කටත් ඇරගෙන, වෙච්ච දේ අදහගන්න බැරුව, වැහිච්ච දොරක් දිහා බලාගෙන ඉන්න අසරණ විලාසය.



අනුන්ගෙ ගමක්, අහල පහල දන්න කියන කිසි කෙනෙක් නෑ. අර තුවා කොටේ ඇඳගෙන කොහොමද පාරදිගේ ගෙවල් අයිතිකාරගෙ ගෙදරටවත් යන්නෙ . ඔන්න ඔය සිදුවීමෙන් පස්සෙ ඉඳන් බස්සා   දොර අගුල් ගැන සෑහෙන උනන්දුවක් ඇතිකර ගත්තා.



දොර අගුල් විවිධයි, විශමයි, ගෝලාකාරයි. ඒත් ‍රැවටෙන්න එපා. හැම එකම එක වගේ නෑ. සමහර එව්වා  බොහොම භයානකයි.  නිකම්ම ලොක් වෙනවා. එලියෙන්  අරින්න බෑ යතුරු නැතුව.

ඔය පුරස්නෙ නිසා බස්සාගෙ විශේෂ කැමැත්තක් තියනවා " ඩෙඩ් බෝල්ට්" කියන අගුලු ජාතියට. දොර  ඉබේ ලොක් වෙන්නෙ නෑ. එක්කෝ යතුර දාන්න ඕනෙ, නැත්නම් ඇතුලෙන් ඉඳලා   ලොක් කරන්න ඕනෙ. 

මේ ගත්ත එකේ නම් , තව ගැජමැටික් තියනවා, එව්වා බෝනස් :)



සැමට ප්‍රීතිමත් නත්තලක් සහ සුභ අලුත් අවුරුද්දක් වේවා!