පයිලට් බස්තියං සහ යක්කු

බස්ස කියන්නෙ නිසාචර පක්සියා බව ඇත්ත.  ඒත් ඔය රට්‍ටු කියන්නැහෙ, බස්සො හෝම්පොලවල් වල ඉඳන්  මහ රෑ මිනිස්සු බයකරනව කියන කතාව නං අමූලික බොරු.  මිනිස්සු අපට කටකතා නොකියැයියෑ, මේ ඩිස්නියත් අපි ගැන එහෙම කියන කොට?

බස්සො එක්ක යක්කුන්ගෙ සම්බන්ධයක් නෑ කියල මං කියන්නෙ නෑ. දැං බලාන්ට,මයෙ අසල්වාසියා යකෙක්. හරියටම කියනව නං යකින්නක්, කට්ට කලුයි. රෑට හිනා වෙනවා, දත් ටික විතරයි පේන්නෙ. මයෙ වැඩි පයුරුපාසානයක් ඇත්තෙ නෑ, උන්දෑ එහෙන් එනවා දැක්කොත් මං මෙහෙන් ලුහුටලා යනවා. යකා දන්නවා ඔය විත්තිය. කුරුමානං අල්ලලා හරියටම අපි එලියට එන වෙලාවටම කොරිඩෝවට එනවා. ඒ විතරක් නං බැරියෑ, මට පෙන්නන්නම බැරි, අර පු* ක්‍රැක් එක පේන්න බාගෙට අඳින එක. ඒත් මං හෝතම්බුවාට කිව්වා, ලංකාවෙ යක්කුන්ව බය කරන්න පු* පෙන්නුවාට, මෙහෙ උන් පු* පෙන්නන්නෙ අපිට කියලා.

කට වැහුවට වැඩක් නෑ, මං රිංගන්නෙ රස නහර අතරට

ඇස් වැහුවට වැඩක් නෑ, මං රිංගන්නෙ සිතිවිලි අතරට



යක්කු ගැන හින්දම නෙවෙයි, ජයන්ත චන්දසිරි බස්සොන්ගෙ රසනහර වලට රිංගන්න දන්නවා. ඇස්වහක් කටවහක් නෑ හොඳට රස වින්දා. අග ටයිටල්වල තියෙන විදිහට නං ඇත්ත කතාවක්ලු. ඔව්වා විස්වාස කරනවද කියලා මයෙන් ඇහැව්වොත්, මයෙ උත්තරේ වැට උඩ. ඒත් ඒ කතා රස විඳින්න ඒක බාදාවක් නෙමෙයි. ඕකට කියන්නෙ විභීෂණ රසය කියලයි කියන්නෙ. කාලෙකට ඉස්සර රෝසි අක්කලෑ කලනත් ලිව්වා ඔහොම කතාවක්, එයාගෙම අත්දැකීමක්.



හ්ම්.. මගෙ අත්දැකීමක් නේද? කාලෙකට ඉස්සර මං හිටියා බෙස්මන්ට් එකක. ඒක නං බෙනයක්ම තමා. ඒක ඇරිච්චාවෙකො, ඕකෙ එන්ට්‍රන්ස් එකේ තියනවා ආවරණයක්. මං හැමදාම කෝපි බොන්නෙ ඔතන, එක්තරා දෛවෝපගත දවසක මධ්‍යම රාත්‍රියේ , බැදපු බිත්තර ගිල්ල බකමූණා සුපුරුදු කෝපි වඩිය බොන්න එලියට ආවා.  පැන්නෙ නැතෑ යකා,වහල උඩින් ඇවිත් මයෙ ඉස්සරහට. කට්ට කලුයි,ලයිට් එලියට ගිනිකණ වැටිච්ච උගෙ ඇස් රතු පාට දිලිසුනා. බකමූණා එතනම සෙල්මුවා  වුනා, ඒත් බයක් හිතට ආවෙ නෑ. ඇයි බොලේ මේක හෝම්පොලක් යෑ, ජනාකීර්ණ නගරෙ නෙව. රවාගෙන හිටිය යකා, විරිත්තලා  චෑස් ගාලා සද්දයක් දාලා , වලිගෙ වන, වන යන්න ගියා.



දැං මට තියන පුරස්නෙ. මෙහෙ යක්කු එක්ක අපි කතා කරන්නෙ මොන බාසාවෙන්ද ? දැං  මෝහිනීව ගමුකො. ඔහෙලා දන්නව නෙව උන්දැගෙ  මායම , අර රෙද්ද කැඩෙන්න එන කතාව.  දැන් මෙහෙදි යකෙක් " හේ, මෑන් වට්ස්' අප්" කියල ඇහැව්වොත්, මං අහන්නෙ ඕන බස්සෙක් හොල්මං වෙන්නෙ නැත්ද?

නත්තල් නිවාඩුවත් ඉවරයි, හෙට වැඩ. නිවාඩු කාලෙත් ඉවරයි, හෙට වැඩ. නිවාඩුවට ජෙට් එකක් එලවන්න පොඩි ට්‍රයි එකක් දුන්නා. Digital Combat Simulator කියන්නෙ පට්ට flight simulator කරන කොම්පැනියක්. ඔය උඩ උඩ වීඩියො එකේ තියන්නෙ. ඕක දැක්කාම මාව හොල්මං වුනා. මට දැන ගන්න ඕනෙ වුනේ මේ  රියලිස්ටික්  ග්‍රැ‍ෆික් ඇත්තද කියලා. අපි ඉතිං උප්පත්තියෙන්ම පියාඹන කට්ටිය නෙව? කතාව ඇත්ත,මාත් හරිබරි

ගැහිලා කොක්පිට් එකේ වාඩි වෙලා ඕන පු*ක් ප්‍රිති වෙසක් කියලා "ෆ්ලයි" බටන් එක එබුවා. දැන් ජෙට් එක යනවා හෙමීට. නිකං ඩවුන්ලෝඩ් කර ගත්ත නිසාද කොහෙද උන්දලා මට දුන්නෙ පරණ රුසියන් ජෙට් එකක්.  මං වට පිට බැලුවා. කෝ බොලේ මේකෙ සුක්කානම? කෝ ඇක්සලේටරේ? දෙප‍රැන්ද මැද්දෙන්  උඩට ආපු ,  වයිවාරන්න  බටන් තියෙන පොල්ලක් විතරමයි තිබුනෙ. ටික වෙලාවකින්  ජෙට් එකේ හොට පාත් වෙලා  ඩවුන්ද පල්ලං ගමන පටන් ගත්තා.  රෙද්ද්ක් ඇඳගෙන ඒ වීඩියෝ එක නං දාන්න බෑ.



දැං ඔහෙලා දන්නව නේද ඇයි බස්සො ප්ලේන් එලවන්නෙ නැත්තෙ කියලා. වැරදිලාවත් ඔහෙලා ගොඩ වුන ප්ලේන් එකේ කැප්ටන් බස්සෙක් නං, පටස් ගාලා බෙල් එක ගහලා බැහැලා , වෙන ප්ලේන් එකක නගින්න, ඈ?

බඹට පපට, බඹට පපට පට,පට, පට...


ඕං එහෙනං, අපි අපේ පොරොන්දුව ඉස්ට කොලා, ආයිබෝවංඩ. ආයෙ එන නත්තලට හමුවෙමු. හැමෝටම සුභ නවවසරක්!